W artykule przedstawiono teatr absurdu jako nurt teatralny, który eksploruje egzystencjalne zagadnienia oraz paradoksy ludzkiego istnienia. Filozoficzne elementy odgrywają kluczową rolę w przedstawieniach teatru absurdu, skłaniając widza do refleksji nad pustką, samotnością czy brakiem sensu życia. Twórcy takich jak Beckett czy Ionesco wyrazili pesymistyczny stosunek do rzeczywistości, kwestionując sensowność ludzkiego istnienia, co prowokuje do filozoficznych rozważań na temat istnienia, wolnej woli i sensu egzystencji. Artykuł opisuje również eksperymentalne formy teatru absurdu, które wykorzystują groteskowe obrazy, nonsensowne dialogi i nielogiczne narracje, aby ukazać absurdalność ludzkiego życia. Teatr absurdu zachęca do otwartości na nowe interpretacje sztuki oraz stymuluje wyobraźnię widza, prowokując do głębokiego przemyślenia istoty ludzkiego bytu.
